Vrijdagavond laat in Tehran aangekomen. Overal was uitbundige feestverlichting ontstoken. Dat bleek de volgende dag in het deel van Iran waar ik met de bus richting Yazd doorheen kwam vrijwel overal het geval te zijn. Het zal echter niet zozeer met mijn terugkeer hebben te maken als wel met de 30ste verjaardag van de Islamitische revolutie in Iran.
Vrijdagavond laat terug in Tehran dus. Eerst naar het visumbureau op Imam Khomeini International Airport. Visum werd na donatie van 50 euro verstrekt, duur 15 dagen (waarvan dag 1 na een uur al voorbij was...). Vanaf het vliegveld is het ongeveer een uur met auto naar het centrum van Tehran. Het hotel waar ik heen wilde, begin december nog gelogeerd, bleek te zijn gesloten. Ik heb me volgens mij toen netjes gedragen, daar kan het niet aan hebben gelegen. Toen ik een volgende hotel opgaf aan de chauffeur bracht bij me naar een ander hotel, terwijl ik steeds aangaf dat hij verkeerd reed, maar hij zou wel commissie hebben gekregen als ik daar zou logeren. Ik had ondertussen een flink aantal keren de naam en het adres van het hotel genoemd. Eindelijk viel het kwartje bij hem en na en flinke rit door Tehran kwam ik eindelijk op de plaats van bestemming. Toen volgde uiteraard nog een flinke 'discussie' omdat hij veel meer geld wilde dan we hadden afgesproken en wel omdat hij zoveel had 'moeten' rijden. Ik heb hem het afgesproken bedrag in zijn handen gedrukt, me omgedraaid en ben naar binnen gegaan. Er was een kamer vrij voor me. Ik was toen wel even aan slapen toe.
De volgende ochtend de metro genomen naar het busstation vanwaar bussen naar Yazd vertrekken. Ik hoefde maar kort te wachten op het vertrek. Na een rit van bijna 8,5 uur was ik in Yazd. Taxi genomen die, o wonder, een heel exotische route nam. Als reiziger wordt je hier gezien als een wandelende portemonnee, in ieder geval door taxichauffeurs. Ook deze man wilde beduidend meer geld hebben. Het leek wel een herhaling van de avond ervoor. De afloop was ook hetzelfde....
Ik werd hartelijk begroet door een paar medewerkers van Silk Road Hotel. Eerst wat gegeten en mijn spullen op de kamer gezet.
Mijn fiets en overige bagage bleek gelukkig nog gewoon op de plek te staan waar ik het achterliet. 's Nachts geslapen als een blok.
De volgende dag na het ontbijt eerst mijn fiets opgehaald, de bagage had ik de avond ervoor al gehaald, en de bagagedrager er weer opgezet. Deze had ik mee naar Nederland omdat er een heel klein breukje in bleek te zitten. Dit is perfect opgelost bij Vittorio. Daarna mijn tassen gereorganiseerd en even de stad in geweest. Geld gewisseld en een tijdje in de zon gezeten. In de zon was het aangenaam, rond de 20 graden, heerlijk! En dan te bedenken dat toen ik gisterochtend Tehran verliet het sneeuwde.... Ik ben van plan hier nog een dag te blijven en dan naar de Perzische Golf te gaan, met de bus òf met de trein, daar een aantal dagen door te brengen en dan via Kerman en Bam richting de Pakistaanse grens te reizen.
