Zo, een update van het weblog, het moest er toch weer een keertje van komen.
Ik schrijf dit in Pai en dat ligt in het noordwesten van Thailand, een kleine 100 km van Chiang Mai, ik ben hier sinds dinsdag 8 juni 2010.
De eerste dagen in Bangkok heb ik het lekker rustig aan gedaan, het klimaat vraag daar ook wel om. En het is lekker om in een langzaam tempo te wennen. Vooral zo'n eerste dag als je net aankomt en je bent moe bent is niet alles even leuk, maar na een goede nacht rust komt ook dat wel weer goed. Vanwege de onlusten in Bangkok en alles wat daarmee samen hangt, zeker ook de avondklok die in eerst instantie gold van 21.00 uur tot 05.00 uur beperkten mijn bewegingsvrijheid nogal, doordat ook een groot deel van het openbaar vervoer, de Skytrain niet reed en taxi's ook niet overal doorheen konden ben ik de eerste dagen in een totaal ander deel van de stad geweest dan ik eigenlijk wilde. Na een aantal dagen reed ook de Skytrain weer en was de ergste rommel opgeruimd. Op één van mijn wandelingen kwam ik langs Center One, een enorm winkelcentrum in Bangkok dat in brand was gestoken en waarin een aantal mensen de dood heeft gevonden, iets van 10, geloof ik. Beelden van die brand waren héél erg frequent op tv te zien en het is toch wel confronterend daar dan ineens voor te staan. Op dat moment waren er ook aardig wat militairen op de been. Ik heb me evenwel geen enkel moment onveilig gevoeld in de stad.
Op een gegeven moment ben ik verhuisd naar het centrum van de stad, dichter bij alle bezienswaardigheden en ook de rivier de Chao Phraya die midden door Bangkok loopt, met een watertaxi is het redelijk makkelijk overal te komen.
Ik ben naar diverse bezienswaardigheden toe geweest. Ik zal jullie daar niet mee vermoeien. Op een dag eind mei was er op een gegeven moment in de buurt van het hotel waar ik verbleef, nabij Khao San rd, bij een tempel wel heel veel politie op de been en er stonden wel heel veel nogal luxe auto's; bleek dat de koningin daar op bezoek was. Er was ook veel beveiliging die er ook met name op lette dat er geen foto's werden genomen...
De avondklok is later verruimd van 23.00 uur tot 04.00 uur, dus dat scheelde al enorm. Eind mei werd hij helemaal opgeheven. Ik heb op 30 mei de trein genomen naar Chiang Mai, een rit van 12 uur, maar mooi, je ziet langzaam het landschap veranderen naar een nogal bergachtig terrein. Prachtig. In de trein sprak ik nog een oudere Engelse heer die nog in Arnhem had gevochten en herkende het enbleem van The 1st British Airborne Division onder aanvoering van Major-General R.E. Urquhart meteen. Een paar weken geleden was ik in het Bevrijdingsmuseum te Groesbeek en daar hing het voor mij zo bekende enbleem en daar had ik een foto ervan gemaakt die ik hem kon laten zien. Ik wist niet dat het van deze divisie was, dat leerde ik daar. Ik kende het enbleem als de boekenlegger die mijn vader altijd gebruikte.
In Chiang Mai heb ik de meeste tijd in dit guesthouse gezeten: http://www.rendezvouscm.com/ Heel aangenaam.
Chiang Mai is ook een fijne stad om te verblijven. Ik heb er vaak een brommer gehuurd en lekker in de omgeving rondgetoerd, bijvoorbeeld naar Doi Suthep een heel heilige berg. Of naar Doi Inthanon, met 2565,3341 meter(ik verzin dit niet het staat op een bord boven op de berg) de hoogste berg van Thailand en het was er koud, ik schat tussen de 10 en 13 graden.
Ik heb nog een paar dagen erg rustig aan gedaan, moeten doen, vanwege diarree en koorts (max. 40,2...) en dan voel je zwaar kl***. Maar ook dat ging weer voorbij.
Goed, gisteren dus in Pai aangekomen. Het is hier echt vreselijk toeristisch, maar de omgeving vraagt daar dan ook wel om, het is werkelijk prachtig. De aankomende dagen heb ik weer een brommer en wil ik richting Mae Hong Son (richting grens met Myanmar), dan weer terug naar Pai en (ook op de brommer) dan weer richting Chiang Mai om vandaar uit richting zuiden te reizen.
