Op 22 augustus 2008 ben ik weer terug in Istanbul! De vlucht uit Nederland vertrekt 40 minuten later dan gepland. Rond half 6 op vliegveld Atatürk en met de metro en tram naar Sultanahmet. Om half 7 ben ik in het hotel waar ik door Bülent (www.yunusemrehotel.com) word begroet. M’n fiets staat er ook nog, op de plek waar ik hem achterliet.
De dag erna slaap ik uit en doe diverse dingen aan de fiets. In de dagen daaropvolgend zoek ik onder andere uit hoe ik het beste naar de overkant van de Zee van Marmara kan komen. Er blijkt een ferry naar toe te gaan. Verder lees ik heel veel en doe het rustig aan.
Ik breng een bezoek aan de Tourist Police in verband met het verlengen van mijn visum voor Turkije. Dat ging in op 20 juni en is geldig tot 20 september. Volgens de mannen bij de Tourist Police moet ik naar een adres in Emniyet. Dus naar Emniyet en daar word ik niet zo erg veel wijzer; op de verantwoordelijke afdeling is niemand die voldoende Engels spreekt om mijn vragen te beantwoorden... Voor het overige nog naar het museum voor Turkse en Islamitische kunst geweest en het Archeologisch museum en een –voorlopig- laatste bezoek gebracht aan de Blauwe Moskee.
Op donderdag 28 augustus 2008 Istanbul verlaten; het moest er een keer van komen. Op naar de haven, alle spullen weer van de fiets, want door de scanner…., ik was gelukkig erg op tijd. Boot vertrok exact om 14.00 uur en precies twee uur later stond ik weer op de kade maar dan in Bandırma. Nog gevraagd of er een camping is; volgens de geleerden zou er een in Erdek moeten zij, ongeveer 25 km verder. Nou waren die kilimeters het probleem niet, maar Erdek ligt eigenlijk net de verkeerde kant op, het eerste deel loopt wel gelijk met de weg richting Izmir, maar het tweede deel buigt teveel af. Dus overnacht ik in Bandırma.
De volgende dag begon het fietsen dus weer. Her en der een klimmetje, nooit ècht zwaar, hoewel ik voel dat mijn fietsconditie nog niet is wat het geweest is. Geen echt mooie route. Soms wel een mooi uitzicht op de Zee van Marmara. Goed weer, ongeveer 30 graden met redelijk veel bewolking, toch gesmeerd en soms petje op gedaan, omdat m’n haar nog kort is.
Op een gegeven moment lekke achterband. Spullen er van af en de eerste zichtcontrole levert meteen de dader op: een stukje glas dat toch door de buitenband is gedrongen; hoezo onplatbaar die Schwalbe Marathon XR??! Geplakt en weer verder gereden.
Na ongeveer 60 kilometer mocht wat mij betreft Biga er wel zijn, maar dat was er pas na 77.
Vanuit Çanakkale Troje bezocht, dat vond ik indrukwekkend. Niet zozeer de hopen stenen die er zijn, maar de geschiedenis die daar heeft gespeeld en al de mensen die er hebben gewoond, al vanaf 3000 jaar voor Christus. Er zijn overigens iets van 10 Trojes geweest, die elk zelf in nog weer meer bouwperiodes worden verdeeld. Het verhaal uit de Ilias speelde waarschijnlijk in Troje VI of VIIa, in ongeveer 1180 voor Christus.
En dan zijn er nog al die mooie dingen die zijn gevonden bij de opgravingen, die overigens tot op de dag vandaag doorgaan. Een hele hoop van die spullen zijn in het Archeologisch Museum in Istanbul, en ook in Çanakkale.
In Troje zelf ben je in een uur uitgekeken….
Humor: (met dank aan Wikipedia): “Niet alle historici zijn het eens met de plaatsing van Troje in Turkije. Andere plaatsen waar Troje door sommige historici geplaatst wordt zijn Engeland en Finland….”
Op 1 september begint hier Ramazan (Turks voor Ramadan…) en dat betekent dat de muezzin een extra oproep tot gebed doet en wel rond 5 uur ’s ochtends en dan om rond 6 uur weer, daar wordt je geheid wakker van.
Ook vanuit Çanakkale heb ik het schiereiland Gallipoli (nu Gelibolu genaamd) bezocht, aan de andere kant van de Dardanellen, weer even in Europa dus, waar in WW1 een half miljoen (!) mensen zijn omgekomen, Nieuw Zeelanders, Australiërs, Engelsen etc., en Turken die de Dardanellen verdedigden onder aanvoering van Mustafa Kemal, later Atatürk. Het is nu een Nationaal Park.
Ook nog bij de politie geweest in verband met mijn visum. De agent daar heeft mijn vraag voorgelegd, telefonisch, aan iemand van de Foreign Police en die vertelde dat, omdat ik op 22-08 het land weer binnen kwam dit weer een nieuwe periode van 3 maanden inluidt….; dat ik daarvoor dan niet weer opnieuw €10 moest betalen verbaast me dan toch een beetje.
Nou, het is in ieder geval goed nieuws. Ik ga dit in een volgende stad wel even checken, natuurlijk.
In mijn route naar Bergama zijn er 3 stops, inclusief Bergama zelf.
1. Ayvacik en wel in het Ayvacik Belediye Oteli (gemeente-hotel dus) kamer met 2 bedden, een tv en een … airco. Dat is een tijd geleden, maar het kreng gaat niet aan, anders ben ik morgen weer verkouden. Overigens is de kamer zonder ontbijt, dat heeft een fietser toch ook niet nodig ;-).
Tsjonge, jonge, jonge, het licht in de kamer van deze superdeluxe uitspanning (kuch) is een ronde tl. En die wil niet starten. Dat geflikker wordt je op een gegeven moment helemaal zat. In de douche zat een mooie heldere lamp en die dacht ik even te kunnen ruilen met het oranje exemplaar achter mij. Die heldere stopte er meteen mee. Geen licht meer in de douche dus. Het boordeellampje achter me, m’n hoofdlampje en de tv. Dat houdt niet over. Personeel is er niet; dat is om 17.00 afgenokt, dus zelf maar op zoek gegaan en ergens in een kast beneden zo’n ronde tl gevonden en die er in geprutst, de oude weer naar beneden en ik heb volop licht!
Je maakt wat mee.
2. Ören (nabij Burhaniye)
Het ging er naar toe wel wat op en neer. Naar Edremit Körfezi (Golf van Edremit) ging het hard naar beneden. Geweldig mooi; tranen in m’n ogen en niet alleen vanwege de snelheid. Halverwege de afdaling kon ik Kücükkuyu zien liggen, erg mooi. Het uitzicht dat zich daar ontrolde en dan ook nog eens uitzicht op Griekenland, in de verte namelijk Lesbos; ooit eens geweest en niet verwacht dat ik het op deze manier terug zou zien, zeg!
Van daar ging het nagenoeg vlak, heel veel hotels en pansyons, resorts en dergelijke. Wilde in eerste instantie naar Edremit, maar dat links laten liggen en langs de kust naar Ören gereden. Ik sta daar op een camping! Eindelijk weer eens. Het weer is geweldig, ik sta lekker in de schaduw, ik heb net lekker gegeten, wat wil je nog meer!?
Tent stond om half twee. Mooie tijd. Het werd net erg warm. Fiets stond een tijdje in de zon en toen wees de thermometer 41 graden aan….
3. Bergama
Het leek een dag van alleen maar klimmen te worden. Het eerste stuk, tot aan de afslag naar Bergama was vlak, met naar rechts soms nog uitzicht op Edremit Körfezi (Golf van Edremit). Vlak voor die afslag een ontbijtje genomen en dat was maar goed ook want daar kwam niet veel meer, qua restaurants en dergelijke. Vanaf hier leek het wel alleen maar omhoog te gaan. Ik ging weg op 20 meter en uiteindelijk was de hoogte 698 meter……. Het was vóór 9 uur al 30 graden en in de loop van de dag werd dat rond de 36. Bergama ligt op 104 meter.
Gelukkig zijn er onderweg regelmatig kranen, tevens monument voor iemand, waar ik het -hoognodige- water kan aanvullen.
Vanaf een kilometer of 7 voor Bergama een prachtig lange afdaling gehad. Dat is dan weer de beloning van al dat klimwerk ;-).
Ik ben blij te zijn aangekomen in Bergama, zusterstad van Alkmaar.
Ik verblijf er in Odyssey Guesthouse (www.odysseyguesthouse.com).
